Πάλι το παράκανα
με φτηνό ιρλανδέζικο ουίσκι.

Τα σεντόνια έχουν ποτίσει τσιγαρίλα
και κάποιες ξεθυμασμένες νότες,
από το άρωμα που φορούσες την τελευταία φορά.
Εξατμιζόταν όταν ίδρωνες – φτάνοντας
τις απάτητες οργασμικές σου κορυφές.

– Time is now –

Σε βλέπω μα δεν ξέρω αν είσαι κει
ή
σε προβάλλει το μυαλό.

Πες μου όμως κάτι.
Χόρεψες ποτέ γυμνή στη βροχή
ή μόνο όταν σε φέρνω στο μυαλό
εξερευνώντας τις δικές μου φιλήδονες, ερωτικές απολήξεις;

Λικνίζεσαι στο γρύλισμα του Cave
– Higgs Boson blues –
ενώ σε φωτογραφίζω κόντρα στο φως.
Ένα τρίξιμο
χαϊδεύει τους ακουστικούς μου θύλακες
την ώρα που το καλά επεξεργασμένο δέρμα του κολλητού σου παντελονιού
σφίγγει με λύσσα τους γλουτούς σου
καθώς σπας τη μέση και αφήνεις
αυτό το μικρό τατού χαμηλά στη ράχη να φανεί

– Time is now –

H σιλουέτα του ιδρωμένου σου στήθους
είναι το μόνο μου παρόν.
Οι σφυγμοί μου
κυκλοφορούν το αίμα τόσο ξέφρενα
και γω φλερτάρω με τη λιποθυμία και την εκσπερμάτωση.

Είσαι ό,τι πιο υγρό,
στων ονείρων μου τη μανιασμένη
σεξουαλική αυτοχειρία.

*αφιερωμένο στην καθημερινή μου πραγματική φαντασίωση