Πώς να μαζέψεις ξανά το σαλόνι;

Γέμισε μπογιές, και ξύλα και ρόδες.

Παιχνίδια που δε ξέρω να παίξω, κι όμως μου δείχνεις

πώς.
Λεκέδες που δε σβήνουν γιατί είναι λεκέδες χαράς.

Και τη χαρά, δε την πλένεις παρά την αφήνεις εκεί,

να φαίνεται!

Να φύγεις όποτε θέλεις – έτσι πρέπει –

να φύγεις.

Μα, άφησέ μου τα παιχνίδια..