Οι δικοί μου ήρωες δε φορούν μπέρτα..
Σκηνοθεσία: Αριστοφάνης
Σενάριο: Αισχύλος
Εθισμένοι στο αλκοόλ αφεντάδες, ηλιοκαμμένα πρωθυπουργικά μαγουλάκια να παριστάνουν τους συντονιστές και μια χώρα που δε λέει να στερέψει από δάκρυα..
Η στάχτη που αναπνέουμε από το πρωί έχει κομμάτια από ψυχές.
Δε θα μάθουμε πιθανόν τα ονόματά τους, δε θα ξεχαστούν όμως από τους δικούς τους αγαπημένους.
Όποτε ένα σπίρτο θα γδέρνει τη γόμα στο κουτί για να ανάψει..όταν το χειμώνα τα τζάκια θα ζεσταίνουν αγκαλιασμένους με το κρασί στο χέρι, την ώρα που στις αυλές μας θα ανάβουμε κάρβουνα για να υπερκαταναλώσουμε κρέας, κάποιος σε μια γωνιά θα σφίγγει με βαρύ πόνο την καρδιά του στο αντίκρυσμα και της πιο μικρής σπίθας.
Ηλεία 2007 // Αθήνα 2018
και πόσα άλλα..
Στη χώρα του ήλιου και των ανέμων, έχει στηθεί το πιο τρελό θανατηφόρο πανηγύρι στην πλάτη ανθρώπων που στο τέλος της ημέρας θα κατηγορηθούν ότι φταίνε.
Για το αυθαίρετό τους (έτσι σε μεγαλώσανε).
Για τα σκουπίδια που πέταξαν (έτσι σε μεγαλώσανε).
Για τους πολιτικούς του (εδώ και αν σε μεγαλώσανε έτσι)..
Και αυτή η λαίλαπα έχει το τεράστιο ταλέντο να σπέρνει στάχτη και να θερίζει ανεμογεννήτριες, βίλες, ορυχεία, τουριστικές μονάδες.
Ο Προμηθέας θα είναι περήφανος και με το παραπάνω για το δώρο του στην ανθρωπότητα.
Ο Γιάννης είπε παλιά να κάψουμε ό,τι μας καίει ό,τι μας τρώει την ψυχή.
Γιάννη κάψαμε τα πάντα εκτός από αυτά φίλε.
Αφήσαμε λίγη ψυχή γιατί θέλει δύναμη να προσπαθείς να σβήσεις το πύρινο τέρας με ένα λάστιχο που ποτίζεις μια λεμονιά στον κήπο.
Θέλει δύναμη να αντιμετωπίζεις με άγνοια κινδύνου την έλλειψη οξυγόνου που προκαλεί η φλόγα που άρπαξε με ψηφοδέλτια και υποσχέσεις για προσάναμμα.
Τα social media θα γεμίσουν πάλι με αλληλεγγύη – είμαι σίγουρος πως κυρίως δεν είναι ψεύτικη – αλλά μέχρι εκεί φτάνουμε οι πιο πολλοί.
Μια αλλαγή στη φωτογραφία προφίλ είναι αρκετή για να κοιμηθώ σα πουλάκι.
Το δικό μου το σπίτι δεν έπαθε τίποτα είμαι χιλιόμετρα μακριά.
Αυτός ο κόμπος στο στομάχι όμως έγινε χρόνιος.
Και πηγαινοέρχεται μα ποτέ δε φεύγει..
Μόλις τελειώσει η καταμέτρηση των θυμάτων τα πάνελ θα γεμίσουν με τους αυριανούς υπεύθυνους για την τύχη μας.
Οι υποσχέσεις και οι λόγοι που θα ειπωθούν είναι ήδη γραμμένοι από χρόνια.
Κάποιοι θα θεωρήσουν όμορφο λογοπαίγνιο το “παραλάβαμε καμμένη γη” .
Όμως ο παππούς θα συνεχίσει να περιφέρεται με το ένα χέρι στη μαγκούρα και το άλλο κολλημένο στο γατί στο στέρνο του.
Αυτό βρήκε αυτό έσωσε.
Ένα γατί.
Γιατί αν και έχεις περάσει τα 80, και η μπέρτα σου έχει ξεθωριάσει κάτι μέσα σου σε καθιστά ακόμα ήρωα.
Την κρατήσαμε την ψυχή Γιάννη, την κρατήσαμε για να ποτίσουμε τη γη με το πιο δυνατό από τα λιπάσματα.
Το δάκρυ φίλε.
Πάνω από το καρβουνιασμένο κουφάρι ενός φίλου ή ενός παιδιού κάποιος σήμερα αφήνει ένα δάκρυ.
Πέφτοντας θα πάρει λίγη από την τέφρα του προσώπου του για να ενωθεί με ότι απέμεινε από την άτυχη σωρό.
Στη χώρα μου οι ήρωες δε φορούν μπέρτα.
Πίνουν τσίπουρα στα καφενεία, πειράζουν τις κοπέλες, μεγαλώνουν τα παιδιά στα σπίτια μόνοι και μόνες.
Αρκεί όμως ένα λάστιχο νερό απ’ την αυλή και μια φτυαριά χώμα.
Δεν πεθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι Γιάννη.
Δεν καίγονται ρε…
Υ.Γ Μόνο θερμά συλλυπητήρια σε όσους θρηνούν θύματα.
Μακάρι να πατήσουν στα πόδια τους ξανά, αν και το πάτωμα από κάτω έχει χαθεί..
Το κείμενο αυτό είναι η δική μου προσευχή.
(οι φωτογραφίες είναι μια απλή συλλογή από FB και Google
Στο εξώφυλλο ο Τούρκος Αλί Μεσέ ύστερα από ατύχημα πυρκαγιάς στο σπίτι του.
Η χρήση της εικόνας είναι συμβολική)